Podstawy java Lekcja 1 - Struktura, kompilacja i wykonanie
Podstawy java-Lekcja 1, Przed wypłynięciem na szerokie wody programowania w Javic trzeba zapoznać się z podstawami, Z tego rozdziału dowiesz się jak wygląda struktura programu w Javie, co to jest i jak wygląda kompilacja oraz jak taki program uruchomić.>> KLIKNIJ TUTAJ, ABY UZYSKAĆ WIĘCEJ POWIĄZANYCH KSIĄŻEK I ARTYKUŁY
 |
| Podstawy java Lekcja 1 - Struktura, kompilacja i wykonanie |
Poznasz podstawy obiektowości, czyli najważniejsze zagadnienia z dziedziny programowania obiektowego, oraz pojęcie typu danych. Znajdziesz także krótkie omówienie typów danych występujących w Javie. Zobaczysz. w jaki sposób umieścić w programie komentarz. co, wbrew pozorom, jest ważną czynności pozwala bowiem na dokumentowanie kodu. poprawia jego czytelność i ułatwia analizę.
Jeśli podstawy programowania są Ci już znane, możesz spokojnie ten rozdział pominąć i przejść do rozdziału drugiego, aby zobaczyć, jak w Javie wyglądają typowe konstruk-cje programistyczne, takie jak pętle i instrukcje warunkowe, deklaracje zmiennych i tablice. Jeśli natomiast dopiero zaczynasz swoją przygodę z programowaniem, przeczytaj ten rozdział dokładnie, nie jest on długi, a wprowadzi Cię w świat Javy. Nie przejmuj się też, że nie wszystko od razu będzie całkiem jasne. Wystarczy przyzwyczaić się do wielu koncepcji i konstrukcji programistycznych, podążając za praktycznymi przykładami.
Większość kursów programowania zaczyna się od napisania prostego programu, którego zadaniem jest jedynie wyświetlenie napisu na ekranie komputera. To bardzo dobry początek pozwalający oswoić się ze strukturą kodu, wyglądem instrukcji oraz procesem kompilacji. Zobaczmy zatem, jak wygląda taki program w Javie (list 1) :
{
public static void main(String ergs[])
{
System.out.println("To jest napis") ;
}
}
Kod widoczny na listingu to tak zwany kod źródłowy, czyli kod zapisany w języku programowania. Aby wykonać taki program, należy go skompilować, tzn. Przetworzyć na instrukcje zrozumiałe dla danego. Proces ten nazywamy kompilacją. Kompilacja z kolei jest wykonywana przez program nazywany kompilatorem.
Pakiet JDK oczywiście zawiera odpowiedni kompilator " javac" (ang. Java compiler). Program z listingu należy zatem zapisać w pliku (plik ten koniecznie musi mieć dokładnie taką nazwę!). A następnie podać tę nazwę jako para-metr dla wywołanego z wiersza poleceń kompilatora, pisząc:
javac Main.java
O ile nie popełniliśmy błędu, kompilator nie pokaże żadnego komunikatu', a w katalogu, w którym znajdował się plik z kodein źródłowym, pojawi się natomiast plik Main.class. To właśnie plik z kodem wykonywalnym. Aby go uruchomić, należy w wierszu poleceń wydać kolejną komendę:
Java Main
Przykład z youtube:
Zarówno przy pisaniu kodu źródłowego, jak i przy wydawaniu komend w wierszu poleceń, nalezy zwrócić szczególną uwagę na wielkość wpisanych liter. Jakakolwiek pomyłka. w większości przypadków, spowoduje, że kompilacja się nie uda!
W tym miejscu pada zazwyczaj pytanie, czemu do uruchomienia skompilowanego programu użyliśmy polecenia java i dlaczego powstały plik ma rozszerzenie class? Otóż projektanci języka założyli, że Java będzie językiem przenośnym. Zatem programy w Javie będą mogły być uruchamiane na różnych platformach sprzętowo-systemowych, czyli różnych komputerach, systemach operacyjnych i innych urządzeniach.
Skoro program skompilowany na pececie pod systemem Windows ma się również uruchomić. Dlatego też kompilator Java generuje tak zwany kod pośredni — b-kod (ang byte code). Kod ten jest zawarty właśnie w plikach z rozszerzeniem class. Ponieważ b-kod nie jest zrozumiały bezpośrednio przez żaden procesor (za wyjątkiem niektórych specjalistycznych procesorów zaprojektowanych do tego celu), jest potrzebny dodatkowy program tłumaczący. Ten program to wirtualna maszyna Javy (ang. Java Virtual Machine).
Pisząc zatem Java Main.class, wydaliśmy polecenie: uruchom wirtualną maszynę Javy i przekaż jej do wykonania kod zawarty w pliku Main.class. Każdy program w Javie składa się z zestawu klas. Każda klasa musi być zapisana w oddzielnym pliku o nazwie takiej samej, jak nazwa klasy2 i rozszerzeniu java. Zatem klasa o nazwie Main musi znajdować się w pliku o nazwie Main.java, natomiast b-kod tej klasy musi znajdować się w pliku Main.class. Na potrzeby pierwszych dwóch rozdziałów przyjmiemy, że każdy program musi mieć dokładnie taką strukturę jak przed-stawiona na listingu 2. Jej dokładne znaczenie poznamy dopiero w rozdziale trzecim.
Na razie należy uwierzyć na słowo, że wykonywanie takiego programu rozpocznie się w miejscu oznaczonym // i właśnie tam należy wpisywać instrukcje przeznaczone do wykonania (instrukcję możemy traktować jako polecenie dla komputera wydane w danym języku programowania).
class Main
public static void main(String args[])
{
//tutaj instrukcje do wykonania
}
}
Ćwiczenia do samodzielnego wykonania
- 1. Napisz program wyświetlający na ekranie napis: To jest mój drugi program. Skompiluj go i uruchom.
- 2. Zapisz kod z listingu 1 w pliku o nazwie różnej od Mainjava, np. Klasajava. Spróbuj dokonać kompilacji tego pliku, zaobserwuj, co się stanie.
2 Komentarze
Dobree
OdpowiedzUsuń😶
OdpowiedzUsuń